مجله تخصصی گوش

فراصوت یا اولتراسوند، اصطلاحی است که معمولاً با تصویربرداری و فناوری پزشکی مرتبط است اما در زمینه صداهای حیوانات، به صداهایی اطلاق می‌شود که فراتر از محدوده شنوایی گوش انسان قرار می‌گیرند. انسان‌ها معمولا صداهایی را در محدوده فرکانس 20 هرتز تا 20,000 هرتز می‌شنوند، در حالی که برخی از حیوانات می‌توانند صداهایی را در فرکانس‌های بسیار بالاتر تولید و درک کنند. در این مقاله قصد داریم به محدوده شنوایی و حیواناتی که صدای آنها در محدوده فراصوت انسان قرار دارد و همچنین بیماری‌های مرتبط به کاهش دامنه شنوایی در انسان بپردازیم، پس با ما همراه باشید.

چه چیزهایی ممکن است محدوده شنوایی را تحت تاثیر قرار دهد؟

محدوده شنوایی انسان، محدوده فرکانس‌هایی است که فرد می‌تواند از طریق حس شنوایی خود درک کند. عوامل متعددی می‌توانند بر دامنه شنوایی انسان تأثیر بگذارند و بر حد بالایی و پایینی فرکانس‌های شنیداری تأثیر بگذارند. از جمله این عوامل شامل:

سن

سن یکی از مهمترین عوامل تاثیرگذار بر شنوایی است. با افزایش سن، توانایی آنها در شنیدن صداهای با فرکانس بالا کاهش می‌یابد. این پدیده که به نام پری‌بوکوسیس (Presbycusis) شناخته می‌شود، بخشی طبیعی از روند پیری است و می‌تواند منجر به مشکلاتی در درک گفتار و شنیدن صداهای محیطی خاص شود.

قرار گرفتن در معرض صداهای بلند

قرار گرفتن در معرض صداهای بلند نیز می‌تواند تأثیر عمیقی بر شنوایی داشته باشد. قرار گرفتن طولانی مدت در معرض صداهایی با حجم بالا مانند موسیقی بلند، ماشین آلات یا سلاح گرم، می‌تواند منجر به کاهش شنوایی ناشی از سر و صدا شود. این نوع آسیب شنوایی اغلب غیرقابل برگشت و قابل پیشگیری است و حفاظت از شنوایی را در محیط های پر سروصدا ضروری می‌کند.

ژنتیک

ژنتیک نقش مهمی در تعیین محدوده شنوایی افراد دارد. برخی از افراد ممکن است ژن‌هایی را به ارث ببرند که آنها را مستعد کاهش شنوایی می‌کند، در حالی که برخی دیگر ممکن است دارای عوامل ژنتیکی باشند که حساسیت بیشتری به فرکانس‌های خاص ایجاد می‌کند.

شرایط پزشکی

برخی از شرایط پزشکی نیز می‌توانند بر شنوایی تأثیر بگذارند. عفونت‌ها، داروهای اتوتوکسیک و بیماری‌هایی مانند بیماری منیر می‌توانند منجر به از دست دادن موقت یا دائمی شنوایی شوند، یا با آسیب به ساختار گوش یا تأثیر بر اعصاب شنوایی.

عوامل محیطی

عوامل محیطی مانند آلودگی هوا می‌توانند بطور غیرمستقیم بر دامنه شنوایی تأثیر بگذارند. کیفیت پایین هوا ممکن است منجر به مشکلات تنفسی شود که می‌تواند بر گوش‌ها تأثیر بگذارد و مشکلاتی مانند اختلال عملکرد شیپور استاش ایجاد کند و بر شنوایی تأثیر بگذارد.

انتخاب سبک زندگی نامناسب

انتخاب سبک زندگی مانند سیگار کشیدن و مصرف الکل، با کاهش شنوایی مرتبط است. سیگار می‌تواند جریان خون را به حلزون گوش، اندام شنوایی در گوش داخلی کاهش دهد و الکل می‌تواند اثرات سمی بر سلول‌های مویی داشته باشد که باعث تبدیل امواج صوتی به سیگنال‌های الکتریکی می‌شوند.

برخی بیماری‌ها

چندین بیماری وجود دارد که می‌توانند دامنه شنوایی را کاهش دهند. این بیماری‌ها عبارتند از:

کم‌شنوایی حسی–عصبی: آسیب به گوش داخلی یا عصب شنوایی، که اغلب به دلیل افزایش سن، قرار گرفتن در معرض صدا، یا برخی داروها ایجاد می‌شود.

کم‌شنوایی هدایتی: زمانی رخ می‌دهد که امواج صوتی نتوانند بطور موثر از گوش خارجی یا میانی عبور کنند، اغلب به دلیل عفونت گوش، تجمع جرم گوش یا ناهنجاری در این ساختارها.

بیماری منیر: اختلال در گوش داخلی که باعث سرگیجه، وزوز گوش و کاهش شنوایی نوسانی می‌شود.

اتواسکلروز: اتواسکلروز، رشد غیرطبیعی استخوان در گوش میانی است که می‌تواند با تداخل در حرکت استخوان‌های کوچکی که صدا را منتقل می کند، منجر به کاهش شنوایی شود.

 

برای مطالعه کامل این مقاله به لینک https://www.1pezeshk.com/archives/2023/10/%d8%b5%d8%af%d8%a7%db%8c-%d8%ad%db%8c%d9%88%d8%a7%d9%86%db%8c-%d8%af%d8%a7%d9%85%d9%86%d9%87-%d8%b4%d9%86%db%8c%d8%af%d8%a7%d8%b1%db%8c-%d8%a7%d9%86%d8%b3%d8%a7%d9%86-%d9%81%d8%b1%d8%a7%d8%b5%d9%88.html مراجعه نمایید.

وزوز گوش که معمولاً به عنوان یک احساس زنگ در گوش‌ها، بدون منبع خارجی توصیف می‌شود؛ میلیون‌ها نفر را در سراسر جهان تحت تاثیر خود قرار می‌دهد. در حالی که عوامل مختلفی از جمله قرار گرفتن در معرض صداهای بلند، کاهش شنوایی مرتبط با افزایش سن و مصرف برخی داروها، می‌توانند در ایجاد وزوز گوش نقش داشته باشند؛

شواهد جدید نشان می‌دهد که کمبود ویتامین نیز، ممکن است نقش مهمی در ایجاد وزوز گوش داشته باشد. این مقاله برداشتی آزاد از مقاله سایت دکتر علی کوهی، فوق تخصص گوش و حلق و بینی با عنوان علت و درمان وزوز گوش است؛ در این مقاله به بررسی ارتباط وزوز گوش با کمبود ویتامین‌ها می پردازیم. همچنین، می توانید با سرچ نام دکتر علی کوهی، از طریق وب سایت ایشان، مشاوره رایگان دریافت نمایید.

در ادامه همراه ما باشید، تا به این موضوع بیشتر بپردازیم.

کمبود ویتامین B12 و وزوز گوش

ویتامین B12 نقش مهمی در حفظ عملکرد عصبی سالم و تولید گلبول‌های قرمز دارد. کمبود این ویتامین با بیماری‌های عصبی مختلفی از جمله وزوز گوش همراه بوده است. بخش‌های زیر مکانیسم‌هایی را بررسی می‌کنند که از طریق آن، کمبود ویتامین B12 می‌تواند به ایجاد وزوز گوش کمک کند:

1. پیامدهای عصبی

• نگهداری از غلاف میلین: کمبود ویتامین B12، میتواند غلاف میلین، پوشش محافظ رشته‌های عصبی را مختل کند. این دمیلینه شدن می‌تواند سیگنال‌های شنیداری طبیعی را مختل کند و به طور بالقوه منجر به وزوز گوش شود.

• اختلال عملکرد سیستم عصبی مرکزی: دخالت سیستم عصبی مرکزی در ادراک وزوز گوش، نشان می‌دهد که کمبود ویتامین B12 همراه با پیامدهای عصبی آن، ممکن است به این بیماری کمک کند.

1. فاکتورهای عروقی

• کم خونی: کمبود ویتامین ،B12 می‌تواند باعث کم خونی مگالوبلاستیک شود که با کاهش تولید گلبول‌های قرمز مشخص می‌شود. این وضعیت می‌تواند منجر به کاهش اکسیژن رسانی به سیستم شنوایی شود و به طور بالقوه باعث وزوز گوش شود.

• آسیب میکروواسکولار: کمبود ویتامین B12، می‌تواند منجر به آسیب رگ‌های خونی کوچکی شود، که حلزون گوش را تامین می‌کنند. این اختلال عروقی ممکن است به علائم وزوز گوش کمک کند.

کمبود ویتامین D و وزوز گوش

ویتامین D برای فرآیندهای فیزیولوژیکی مختلف از جمله تنظیم سیستم ایمنی و هموستاز کلسیم ضروری است. مطالعات اخیر ارتباط بالقوه‌ای بین کمبود ویتامین D و وزوز گوش را شناسایی کرده‌اند. بخش‌های زیر مکانیسم‌هایی را که از طریق آن کمبود ویتامین D ممکن است به ایجاد وزوز گوش کمک کند، اشاره دارد:

1. فرآیندهای خود ایمنی و التهابی

• اختلال عملکرد سیستم ایمنی: کمبود ویتامین D با اختلال در تنظیم سیستم ایمنی، از جمله افزایش التهاب مرتبط است. این ناهنجاری‌های ایمنی ممکن است باعث تحریک یا تشدید وزوز گوش شوند.

• شرایط خود ایمنی: کمبود ویتامین D با چندین بیماری خودایمنی همراه است، که می‌تواند با وزوز گوش نیز ظاهر شود. التهاب مربوط به خودایمنی، ممکن است به ایجاد علائم وزوز گوش کمک کند.

1. سلامت حلزون

• هموستاز کلسیم: ویتامین D نقش مهمی در حفظ هموستاز کلسیم دارد، که برای عملکرد طبیعی حلزون بسیار مهم است. کمبود ویتامین D می‌تواند این تعادل را مختل کند و به طور بالقوه منجر به وزوز گوش شود.

• آسیب به سلول‌های مویی: کمبود ویتامین D با استرس اکسیداتیو و آسیب به سلول‌های مویی حلزون مرتبط است. این سلول‌ها مسئول تبدیل ارتعاشات صوتی به سیگنال‌های الکتریکی هستند و اختلال در آنها می‌تواند به وزوز گوش کمک کند.

کمبود ویتامین E و وزوز گوش

ویتامین E یک آنتی‌اکسیدان است که به محافظت از سلول‌ها در برابر آسیب اکسیداتیو کمک می‌کند. در حالی که تحقیقات در مورد ارتباط مستقیم بین کمبود ویتامین E و وزوز گوش محدود است، مکانیسم‌های متعددی یک ارتباط بالقوه را نشان می‌دهد:

استرس اکسیداتیو و محافظت عصبی

• رادیکال‌های آزاد: کمبود ویتامین E می‌تواند منجر به افزایش حضور رادیکال‌های آزاد شود که باعث استرس اکسیداتیو می‌شود. این آسیب اکسیداتیو می‌تواند سیستم شنوایی را تحت تاثیر قرار دهد و بطور بالقوه به وزوز گوش کمک کند.

• اثرات محافظتی عصبی: خواص محافظت عصبی ویتامین E، ممکن است به سیستم شنوایی نیز گسترش یابد. محافظت در برابر آسیب عصبی که می‌تواند منجر به وزوز گوش شود.

جریان خون و سلامت عروق

• اختلال عملکرد عروقی: کمبود ویتامین E با اختلال عملکرد اندوتلیال و اختلال در جریان خون مرتبط است. چنین اختلالات عروقی می‌تواند بر سیستم شنوایی تأثیر بگذارد

• میکروسیرکولاسیون حلزون: کمبود ویتامین E  ممکن است جریان خون را مختل کند و منجر به علائم وزوز گوش شود.
  
  
  برای ادامه مطالب می توانید از طریق لینک زیر اقدام نمایید.
  
  https://soomita.com/%da%a9%d9%85%d8%a8%d9%88%d8%af-%d9%88%db%8c%d8%aa%d8%a7%d9%85%db%8c%d9%86-%d9%88%d8%b2%d9%88%d8%b2-%da%af%d9%88%d8%b4/

آشنایی با انواع تومور قاعده جمجمه می تواند شناخت بهتری از این بیماری به افراد جامعه بدهد. اما تومور قاعده جمجمه چه انواعی دارد و آیا تومورهای قاعده جمجمه بدخیم هستند؟ و این تومورهای چگونه تشخیص داده و درمان می شوند.

احتمالا تاکنون بارها راجع به پاره شدن پرده گوش شنیده‌اید. حتی ممکن است بارها هنگام شنیدن اصواتی که گوشتان را آزرده‌اند از اصطلاح« پرده گوشم پاره شد» استفاده کرده‌اید. بنابراین ناخودآگاه می‌دانید که هر گونه آسیب به پرده گوش سبب پارگی آن و اختلال در شنوایی می‌شود. در واقع این اصطلاح را زمانی به کار می‌بریم که دچار درد یا سوزش در گوش‌ها می‌شویم اما مسئله آنجاست که وقتی مشکلات مربوط به شنوایی را در چارچوب علم بررسی می‌کنیم، با مبحث بسیار مهمی به نام پارگی پرده گوش مواجه می‌شویم. با وجود این که  پرده گوش با چشم مسلح دیده نمی‌شود اما عوامل بیرونی بسیار زیادی وجود دارد که آسیب‌های شدیدی به پرده گوش وارد می‌کنند. با توجه به نقش پرده گوش در شنوایی افراد، توجه به سلامت گوش، تشخیص درست و درمان هرچه سریع‌تر پارگی پرده گوش نقش بسیار مهمی در بهبود آن و بازیابی شنوایی اولیه افراد دارد. در ادامه راجع به عوامل و دلایل پاره شدن پرده گوش صحبت می‌کنیم.

علت پارگی پرده گوش و علائم آن

گوش انسان از سه بخش گوش داخلی، میانی و گوش خارجی تشکیل شده و پرده گوش در واقع یک لایه یا غشای نازکی است که گوش میانی را از گوش خارجی جدا می‌کند. عوامل متعددی از قبیل: ورود جسم خارجی، عفونت، فشار ناگهانی هوا، موج انفجار، ضربه محکم به سر، شیرجه عمیق در آب و عواملی از این دست سبب پاره شدن پرده گوش می‌شود. علائم آن نیز با توجه به شدت آسیب متغیر است. این علائم می‌تواند اختلال در شنوایی، خونریزی، درد و غیره باشد. از طرفی میزان آسیب وارده در طول درمان آن مؤثر است. اگر آسیب وارده حاد باشد، غشا خود به خود بر اساس ساز و کار خودکار ترمیم می‌شود اما اگر پارگی شدید باشد، به عمل جراحی نیاز است. ممکن است گاهی مواقع پارگی پرده گوش به علت عفونت شدید در گوش ایجاد شود. علائم عفونت گوش معمولا با خروج ترشحات چرکی از مجرای گوش نمایان می‌شود و در صورتی که درمان نشود، سبب پاره شدن پرده گوش می‌شود. در مواردی که عفونت شدید باشد، خروج خونابه از گوش نیز دیده می‌شود.

عفونت گوش میانی و علائم آن

عفونت گوش میانی در نتیجه فعالیت ویروس یا باکتری ایجاد می‌شود و غالبا با درد شدید و التهاب همراه است. علائم آن نیز سردرد، اختلال در شنوایی و خروج مایعات چرکی از گوش می‌باشد. علت آب آمدن از گوش نیز همان عفونت است.‌ عفونت گوش میانی یکی از مهم ترین علل پاره شدن پرده گوش می‌باشد. مهم تر این که این عارضه در کودکان بیشتر از بزرگسالان دیده می‌شود و غالبا با علائمی همچون اختلال در شنوایی، احساس تیر کشیدن در گوش، گرفتگی گوش و سرگیجه، سردرد، تب و بی‌اشتهایی خود را نشان می‌دهد.‌ بنابراین والدین باید از علائم عفونت گوش و وجود یک مشکل جدی در گوش و شنوایی کودک خود آگاه باشند و سریعا فرآیند درمان را زیر نظر پزشک آغاز کنند. این نکته را نیز در نظر داشته باشید که عفونت گوش میانی صرفا عامل پارگی پرده گوش نیست و بسیاری از عفونت‌های شایع در گوش که عامل آن عفونت باکتریایی است، به سادگی درمان می‌شود. این نوع عفونت‌های شایع بیشتر در فصل بهار و زمستان در افراد دیده می‌شود.

عفونت مزمن گوش میانی چیست؟

جالب است بدانید افرادی که دچار آلرژی و علائم حساسیت مانند آسم و برونشیت و مشکلاتی نظیر لوزه سوم و پلیپ بینی هستند، بیشتر مستعد ابتلا به عفونت گوش میانی می‌باشند. دلیل آن هم این است که گوش میانی و بینی با یک‌دیگر ارتباط آناتومیکی دارند. بین گوش و قسمت پشت بینی مجرای لوله‌ای شکلی به نام شیپور استاش وجود دارد. وقتی این مجرا به دلایل مختلف مسدود شود، مایعات در پشت گوش تجمع می‌یابند و شرایط را برای رشد باکتری فراهم می‌کنند. می‌توان گفت عوامل ایجاد عفونت از طریق دستگاه تنفسی به گوش میانی می‌رسند. معمولا افرادی که مبتلا به سرماخوردگی، آنفولانزا و آلرژی باشند، به این نوع عفونت در گوش دچار می‌شوند و اگر زمان بهبود آن طولانی شود، عفونت مزمن خواهد بود. همان‌طور که گفتیم گوش میانی پشت پرده گوش قرار دارد. زمانی که گوش میانی دچار عفونت و التهاب شود، مایعات چرکی پشت پرده گوش جمع می‌شوند. در این شرایط اگر عفونت هر چه زودتر درمان نشود، فشار زیاد مایعات و آلودگی چرکی در نهایت منجر به پارگی پرده گوش می‌شود.

اقدامات لازم در زمان آسیب به پرده گوش

طبیعی است که مشکلات مربوط به گوش تنها به عفونت ختم نمی‌شود. گاهی ممکن است صداهای خاصی مانند وزوز را در گوش‌تان احساس کنید. بسیاری از افراد از احساس صدا در گوش خود احساس کلافگی و ناخوشایندی دارند و می‌خواهند بدانند علت صدای هوا در گوش چپ یا گوش راست چیست؟ قبل از هر چیزی باید بدانید که ایجاد صدا در گوش به تنهایی یک عارضه نیست، بلکه نشانه‌ای است که وجود یک مشکل را گوشزد می‌کند. بنابراین مراجعه زود هنگام به پزشک و تشخیص مشکل در شنوایی اهمیت بسیار زیادی دارد. عفونت گوش میانی تنها یکی از عوامل پارگی پرده گوش است که به تعویق انداختن درمان آن موجب افزایش فشار عفونت شده و سبب پاره شدن پرده گوش می‌شود اما در بیشتر موارد پارگی و آسیب یکباره و در شرایط ناگهانی ایجاد می‌شود. به عنوان مثال خونریزی گوش در اثر گوش پاک‌‌کن یا ضربه ناگهانی و سیلی زدن به پشت گوش جزو این موارد است.

در چنین مواردی باید سریعا به نزدیک‌ترین مرکز درمانی مراجعه کرده و توسط دکتر گوش و حلق و بینی ویزیت شوید، اگر گوش‌تان خونریزی دارد باید با یک پوشش تمیز روی آن را بپوشانید، هیچ‌گونه فشار اضافه‌ای به گوش وارد نکنید. پس تز این که توسط پزشک ویزیت شده و از شرایط اضطراری خارج شدید، باید تا مدتی که پرده گوش به بهبودی کامل نرسیده، گوش خود را مرطوب نکنید و مواظب باشید که آب وارد گوشتان نشود. ورود آب یا هر مایعی در شرایطی که پرده گوش آسیب‌دیده احتمال ایجاد عفونت را افزایش می‌دهد. به این ترتیب شنا کردن نیز تا مدتی ممنوع خواهد شد. این اقدامات در واقع نکات عمومی است که باید در چنین مواقعی رعایت کنید. بنابراین با توجه به این که شدت آسیب و پارگی پرده گوش در هر کسی متفاوت است، باید تمام نکاتی که پزشک معالج دستور می‌دهد را رعایت کنید تا سربع‌تر به بهبودی برسید.

 

ادامه مقاله را می توانید از طریق لینک زیر مطالعه نمایید.

https://www.majalesalamat.com/advertorial/drkouhi-clinic/